Story 36

લખતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!


પણ વિચારોને ઘણીવાર કાગળ પર ઉતારી લઉ છું



વાંચતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ બીજાના મન ને જાણવાની કોશીશ કરી લઉ છું



જોતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ પોતાના કર્મોની ઝલક અચુક લઇ લઉ છું



ચાલતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ રણમાં પાનીના આભાસથી દોટ મૂકી દઉ છું



બોલતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ અપશબ્દ નીકળ્યા પહેલા જીભને સંભાળી લઉ છું



સાંભળતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ મળેલી સાચી સલાહ જીવનમાં આવરી લઉ છું



રમતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ જીવનની રમતોમાં કોઇક રમત જીતી લઉ છું



વ્યક્ત કરતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ આ સંસારમાં મારો લખાયેલો ભાગ ભજવી લઉ છું



જીવતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ ક્ષણ ક્ષણ માંથી નાની મોટી ખુશીઓ છીનવી લઉ છું



અનુભવતા આવડે છે કે નહી, એ ખબર નથી!

પણ કુદરતના હિસ્સા તરીકે પોતાની તરફ ઇશારો કરી લઉ છું

Baroda મા જાત જાત ના લોકો વસતા,




ફ્રેન્ડસ જોડે ટાઇમ નીકળે હસતા હસતા.



ક્યાં એવો વરસાદ, ક્યાં એવી ગરમી,



કોને યાદ નથી મમ્મી ના ખોળા ની નરમી.



ક્યાં મળે છોકરીઓ આટલી હસતી શરમાતી,



ક્યાં મળે કોઇ સુરવાલ સાડીમા દિલ ધડકાવતી,



ક્યાં મળે કોઇને દુકાન આટલી સસ્તી,



ક્યાં મળે દુકાનદારોની આવી ઘરાક ભક્તી,



ક્યાં મળે કોઇને જીવન મા આટલી મસ્તી

રીસાયેલી છે કલમ છતા લખાઇ જાય છે,


રડતા અંતરે પણ શબ્દો રચાઇ જાય છે..



અમારી હથેળી ઓ તો જન્મ થી જ ખાલી છે,

છતા હસ્તરેખાઓ જોઇ આશાઓ ઉભરાઇ જાય છે..



લાગણી ઓ છે એમની નિર્જીવ પથ્થર જેવી,

પણ મારી વેદનાઓ ત્યાં જઇને જ કોતરાઇ જાય છે..



લખતા ખુટી જાય અગર શાહી ક્યારેક તો,

ખૂન પણ આલેખાવા તૈયાર થઇ જાય છે..



વહેતી કરવા બેઠા છીએ આજે ખુશીઓ ની સરીતા,

પણ કોણ જાણે કેમ દર્દ ભરેલી કવિતા રચાઇ જાય છે

જુદી જિંદગી છે મિજાજે – મિજાજે;


જુદી બંદગી છે નમાજે – નમાજે.



છે એક જ સમંદર, થયું એટલે શું ?

જુદા છે મુસાફર જહાજે – જહાજે.



ભલે હોય એક જ એ અંતરથી વહેતા,

છે સૂરો જુદેરા રિયાજે – રિયાજે.



જુદા અર્થ છે શબ્દના બોલવા પર,

છે શબ્દોય જુદા અવાજે – અવાજે.



જીવન જેમ જુદાં છે કાયામાં જુદી,

છે મૃત્યુય જુદાં જનાજે – જનાજે.



હઠી જાય ઘૂંઘટ, ઢળી જાય ઘૂંઘટ,

જુદી પ્રીત જાગે મલાજે – મલાજે.



તમે કેમ હજીયે છો ગાફિલ ?

જુઓ, બદલે દુનિયા તકાજે – તકાજે

1. when in college : Hum honge kaamiyaab, Hum honge kaam iyaab ek din.....